Over de therapeut

Even voorstellen, ik ben Frouktje Dorland-Geerds. Als tiener wilde ik al speltherapeut worden, zonder dat ik wist dat dit een beroep was. Toen heb ik ontdekt dat je door samen iets te doen makkelijker op een diepere laag dan het verstandelijke (op het gevoelsniveau) contact hebt en dat het helpend is om vanaf het gevoelsniveau met vragen aan de slag te gaan. Ik zie het als mijn kracht om door samen te spelen, creatief bezig zijn, te sporten of buiten te zijn een ontspannen en veilige relatie aan te gaan. Van daaruit werk ik aan hulpvragen die regelmatig juist moeilijk, spannend of onveilig voelen.

Mijn hart heeft altijd bij kinderen, jongeren en ook dieren gelegen. Ik vind het elke keer weer bijzonder om te zien hoe er door te spelen ruimte ontstaat waardoor het kind zijn kracht vindt, het zelfvertrouwen groeit en het zijn eigen keuzes durft te maken.

Na de Havo en opleiding SPH heb ik werkervaring opgedaan in de jeugdzorg waar ik met jongeren tussen de 14-18 jaar werkte. Daar werd mijn idee bevestigd dat het helpend is om samen op een creatieve of spelende manier ervaringen op te doen. Tijdens mijn opleiding tot speltherapeut heb ik me o.a. verdiept in speltherapie voor kinderen die moesten vluchten en hoogbegaafde kinderen. Inmiddels heb ik ervaring met een breed scala aan hulpvragen.

Mijn man en ik zijn trotse ouders van 5 kinderen in de leeftijd van de basisschool tot aan jong volwassene. We mochten ons leven ook delen met pleegkinderen. Ik train onze jonge hond Rocky om hem in te kunnen zetten als therapiehond. Ook onze schapen, kippen en de poes krijgen wel eens een rol - al blijven ze wel buiten.

Sinds april 2018 heb ik mijn eigen praktijk Toebie voor speltherapie. De therapie geef ik in de spelkamer die ik hier speciaal voor heb ontworpen en ingericht. Deze zit in de schuurwoning in de tuin. Het is een ruime, lichte ruimte met uitzicht op recreatiegebied 'De Bernisse'. Ik maak ook gebruik van de tuin (o.a. de trampoline) of het natuurgebied achter de praktijk. Eén dag in de week werk ik als speltherapeut op een Taalschool waar ik met kinderen werk die moesten vluchten.

Mijn visie

Speltherapie is voor mij een middel om het unieke van ieder kind te laten zien. Iedereen is anders, alle kinderen en alle ouders zijn verschillend. Hoe meer je mag ervaren dat je goed bent zoals je van binnen bent, hoe meer zelfvertrouwen je krijgt en hoe meer je open kunt staan voor ontwikkeling, voor anderen en voor de wereld om je heen. Dit geldt voor een kind dat een zware rugtas mee sjouwt, voor het kind dat nooit stil kan zitten en voor het kind dat het liefst onzichtbaar is, het kind dat anders denkt dan de klasgenoten, het kind dat uitbundig is, het kind dat teruggetrokken is, het kind dat ver voor of juist achter loopt. Ieder kind is oké, maar niet alle omstandigheden of al het gedrag is oké.

Door te spelen wordt het kind onder het gedrag of los van de omstandigheden al meer zichtbaar. Het kind ontdekt waar zijn krachten zitten en hoe hij zichzelf kan zijn in verschillende situaties. Het kind krijgt erkenning voor zijn pijn en verdriet en geeft dit een plek. In het spel wordt nieuw gedrag uitgeprobeerd en wordt ervaren wat wel of niet fijn is. Het kind of de jongere laat zien waar zijn kracht ligt en wat hij of zij nodig heeft. Samen met ouders en de school kijken we hoe we het kind zo kunnen ondersteunen dat hij meer zichzelf durft te zijn.

Mijn praktijk heet Toebie: 'TO BE', 'ER TE ZIJN'. In de bijbel heeft God gezegd: 'Ik zal er zijn'. Deze woorden haalde een vriend ook regelmatig aan. Zijn laatste woorden voor mij waren 'denk aan de kleintjes'. Deze combinatie hebben de naam Toebie gevormd. Het is fonetisch geschreven als knipoog naar mijn dyslexie. Ik wil er zijn voor kinderen en jongeren en ik wil vooral dat ze van zichzelf er mogen zijn, in al hun omstandigheden.